مدل‌های درمانی کوتاه‌مدت در روان‌درمانی
روان‌درمانی کوتاه‌مدت انواع مختلفی دارد که براساس طول درمان، دامنه اهداف، تمرکز بر گذشته یا لحظه اکنون، و میزان هدایت درمانگر متفاوت‌اند. وجه مشترک همه آن‌ها اهمیت اتحاد درمانی قوی، کمک به ایجاد حس تسلط و مقابله، مواجهه با مشکلات، و ایجاد امید به آینده است.
۱. درمان شناختی-رفتاری (CBT)
درمانی ساختاریافته و مبتنی بر شواهد که فرض می‌کند مشکلات روانی ناشی از تفکرات تحریف‌شده و الگوهای رفتاری ناسازگار است. این درمان به بیماران کمک می‌کند تا این الگوها را شناسایی، مهارت‌های حل مسئله و مقابله را تقویت کنند. تمرینات خانگی بخش مهمی از فرآیند درمان هستند.
۲. درمان بین‌فردی (Interpersonal Psychotherapy)
روان‌درمانی ساختاریافته با هدف بهبود روابط بین‌فردی و پرداختن به استرس‌های اجتماعی است که ممکن است در ایجاد مشکلات روانی مراجع نقش داشته باشند. اغلب برای اختلالات خلقی به کار می‌رود و جلسات بین ۱۲ تا ۱۶ هفته طول می‌کشد.
۳. درمان کوتاه‌مدت حل‌مسأله‌محور (Solution-Focused Brief Therapy)
رویکردی هدف‌محور است که بر شناسایی راه‌حل‌ها و تقویت نقاط قوت مراجع به جای تمرکز بر مشکلات تأکیددارد. این درمان محدود به زمان مشخصی است و بیشتر روی وضعیت کنونی و آینده مراجع تمرکز می‌کند.
۴. روان‌درمانی پویشی کوتاه‌مدت فشرده (Intensive Short-Term Dynamic Psychotherapy)
درمان روان‌پویشی کوتاه‌مدت فشرده (ISTDP) یک مدل تسریع‌شده از روان‌درمانی روان‌پویشی است. ISTDP شامل مجموعه‌ای از مداخلات قدرتمند است که با هدف کاهش سریع علائم ناراحتی‌های عاطفی و ارتقاء سلامت روان به روشی موثر از نظر زمان و هزینه طراحی شده‌اند. تمرکز این درمان بر فرآیندهای عاطفی ناخودآگاهی است که زمینه‌ساز بسیاری از مشکلات روانی و همچنین جسمانی می‌باشند.
۵. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)
این رویکرد ترکیبی از ویژگی‌های درمان شناختی و رفتارگرایی است که آموزش پذیرش احساسات ناخوشایند و افکار، تمرین ذهن‌آگاهی، تعهد به ارزش‌های شخصی و تغییر رفتار را در بر دارد. در درمان اضطراب، افسردگی و درد مزمن مؤثر است.
۶. درمان مواجهه‌ای (Exposure Therapy)
روش رفتاری برای درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اضطراب که اجتناب از موقعیت‌های ترسناک را کاهش می‌دهد. می‌تواند شامل مواجهه واقعی، تجسمی، درون‌نگر یا واقعیت مجازی باشد.
۷. درمان بین‌فردی پویا (Dynamic interpersonal therapy )
یک روان‌درمانی کوتاه‌مدت است که نحوه روابط شما و چگونگی ارتباط با دیگران را بررسی می‌کند و اینکه این روابط چگونه بر دیدگاه شما نسبت به خودتان تأثیر می‌گذارند. این روش شما را تشویق می‌کند تا به گذشته خود نگاه کنید و تجربیات آسیب‌زا و روابطی که ممکن است بر احساسات و رفتارهای فعلی شما تأثیر گذاشته باشند را کشف کنید.
انواع درمان کوتاه‌مدت معمولاً هدف‌محورتر از درمان‌های بلندمدت هستند و تمایل دارند بر چالش‌های خاصی تمرکز کنند که در حال حاضر بیشترین مشکلات را برای بیمار ایجاد می‌کنند. یکی از مزایای اصلی آن نسبت به روان‌درمانی بلندمدت این است که درمان کوتاه‌مدت به بیمار کمک می‌کند تا با تمایلات اجتنابی خود مواجه شود؛ در حالی که در درمان بلندمدت ممکن است بیمار بتواند از مواجهه با جنبه‌های ناراحت‌کننده زندگی‌اش به تعویق بیندازد، چارچوب زمانی محدود درمان کوتاه‌مدت می‌تواند بیمار را به سمت پذیرش و پرداختن به مسائل فوری و حیاتی خود سوق دهد.
پاسخ‌ها