دسته بندی: برای پژوهشگران

احساس درماندگی ناراحت‌کننده است. ما می‌خواهیم عمل کنیم، مشکلات را حل کنیم، یا راه‌حل‌هایی برای بهبود اوضاع برای خودمان یا دیگران بیابیم. از دست دادن این توانایی می‌تواند منجر به احساس خشم، ناامیدی، ناراحتی، یا حتی ناامیدی شود. ممکن است حتی بخواهید دست‌هایتان را به نشانه تسلیم بالا ببرید زیرا نمی‌دانید چگونه مشکل را حل کنید. ممکن است احساس آسیب‌پذیری، سردرگمی و گیجی کنید. این یک آسیب‌پذیری است که ترس‌های ما درباره توانایی‌مان برای کنار آمدن یا سازگاری را آشکار می‌کند، چرا که در این لحظه، روش‌های معمول ما برای مدیریت استرس به دلیل شدت احساساتمان به نظر غیرموثر می‌آیند.

موضوع مشترک در پس اکثر حالات اضطرابی، نارضایتی یا ترس از عدم قطعیت است. هرچه بیشتر با عدم قطعیت احساس ناراحتی کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که با اضطراب دست و پنجه نرم کنید. برای بسیاری، افکار و رفتارهای اضطرابی تلاشی برای شناخت ناشناخته‌ها یا اجتناب از اقدام تا زمانی است که ناشناخته شناخته شود. این تلاش‌ها به طور غیرقابل دستیابی شما را در چرخه تکراری، اجتناب و فلج تصمیم‌گیری به دام می‌اندازند.

تا پاییز سال 2019، بیشتر بینایی‌ام را از دست داده بودم. یک روز در اتاق نشیمن نشسته بودم و دو دختر را دیدم که در

خستگی پس از سکته مغزی (post-stroke fatigue) یک وضعیت ناتوان‌کننده است که بر سلامت و پیشرفت بهبودی بازماندگان سکته تأثیر می‌گذارد. این وضعیت با خستگی مداوم، کمبود انرژی و خستگی عمومی مشخص می‌شود. مهم است که ماهیت پیچیده PSF را بشناسیم، زیرا با خستگی معمولی متفاوت است و می‌تواند بر بدن، ذهن و احساسات تأثیر منفی بگذارد و به‌طور خاص، با استراحت یا خواب بهبود نمی‌یابد.