سندروم هم‌اتاقی چیست؟
سندروم هم‌اتاقی زمانی رخ می‌دهد که یک رابطه عاشقانه به مرور تبدیل به یک هم‌زیستی صرف می‌شود و دیگر خبری از نزدیکی عاطفی و شراکت واقعی نیست. در این حالت، زوج‌ها بیشتر شبیه به دو هم‌اتاقی هستند که وظایف خانه را تقسیم می‌کنند، اما حس صمیمیت و نزدیکی که در یک رابطه سالم وجود دارد، از دست رفته است. این وضعیت می‌تواند به شدت باعث کاهش کیفیت رابطه شود و اگر به موقع شناسایی و رفع نشود، پیامدهای منفی زیادی برای هر دو طرف داشته باشد.
سه نشانه سندروم هم‌اتاقی
1.زندگی کاملاً جداگانه
یکی از نشانه‌های اصلی این سندروم، داشتن زندگی‌های کاملاً مستقل و جداگانه است. ممکن است زوج‌ها فعالیت‌ها، سرگرمی‌ها، و حتی حلقه‌های اجتماعی متفاوتی داشته باشند. در نگاه اول، این موضوع شاید طبیعی به نظر برسد، اما وقتی این تفاوت‌ها باعث شود که زوج‌ها زمان بسیار کمی را با یکدیگر سپری کنند، مشکل آغاز می‌شود.
برای مثال، ممکن است یکی از زوج‌ها مشغول به تماشای سریال‌های موردعلاقه‌اش باشد، در حالی که دیگری زمانش را به ورزش یا ملاقات با دوستانش اختصاص می‌دهد. اگر این نوع زندگی مستقل باعث شود که لحظات مشترک کمی باقی بماند، رابطه ممکن است بیشتر شبیه به یک شراکت کاری شود تا یک رابطه عاشقانه.
تحقیق:
مطالعه‌ای در سال 2020 نشان داد که زوج‌هایی که زمان بیشتری برای یکدیگر سرمایه‌گذاری می‌کنند، احساس بهزیستی بیشتری دارند. اما اگر پایه رابطه ضعیف باشد، حتی این سرمایه‌گذاری زمانی هم نمی‌تواند باعث خوشبختی شود.
2.کاهش یا نبود صمیمیت
صمیمیت، چه از نوع جنسی و چه عاطفی، پایه اصلی یک رابطه سالم است. اما وقتی این صمیمیت به مرور کاهش یابد یا تبدیل به یک عمل مکانیکی و بدون احساس شود، زوج‌ها ممکن است به شدت از یکدیگر دور شوند.
برای مثال، ممکن است بوسیدن یا در آغوش گرفتن تنها در موارد ضروری انجام شود و دیگر خبری از اشتیاق و تمایل واقعی نباشد. یا حتی فعالیت‌های جنسی تنها به عنوان یک وظیفه انجام شوند و دیگر حس شور و شوق در آن وجود نداشته باشد.
تحقیق:
مطالعه‌ای در سال 2019 نشان داد که زوج‌هایی که همچنان احساس تمایل جنسی قوی و ضمنی نسبت به یکدیگر دارند، زندگی جنسی رضایت‌بخش‌تری دارند. اما وقتی این تمایل از بین برود، معمولاً نشانه‌ای از یک فاصله عاطفی عمیق‌تر است.
3. عدم برقراری ارتباط مؤثر
ارتباط، ستون اصلی هر رابطه‌ای است و بدون آن، زوج‌ها احساس فاصله زیادی از یکدیگر خواهند کرد. در سندروم هم‌اتاقی، زوج‌ها نه تنها از بحث‌های سخت اجتناب می‌کنند، بلکه حتی درباره مسائل ساده و روزمره هم گفت‌وگو نمی‌کنند. به عنوان مثال، ممکن است یکی از زوج‌ها دیگر درباره روزش صحبت نکند، افکارش را به اشتراک نگذارد، یا حتی علاقه‌ای به شنیدن حرف‌های طرف مقابل نشان ندهد. در این شرایط، گفتگوهای ساده نیز جای خود را به سکوت داده و ارتباط عاطفی کاملاً کاهش پیدا می‌کند.
تحقیق:
مطالعه‌ای در سال 2021 تأکید کرد که ارتباط باز و صادقانه برای حفظ روابط سالم ضروری است. وقتی زوج‌ها دیگر نمی‌توانند با صداقت و شفافیت با یکدیگر صحبت کنند، رابطه به شدت دچار شکاف می‌شود.
پاسخ‌ها