ضرورت داشتن وصیت‌نامه‌ی حرفه‌ای (professional will) برای روان‌درمانگران
- تجربه‌ی شخصی و انگیزه‌ی اولیه:
دکتر «لیزا هریس» زمانی که دانشجوی دکتری بود، با وخامت تدریجی وضعیت سلامت درمانگرش روبه‌رو شد: سرفه‌ی مداوم، کاهش وزن، و در نهایت استفاده از کپسول اکسیژن در جلسات. با وجود این علائم، درمانگر همچنان به او اطمینان می‌داد که حالش خوب است. در نهایت جلسات بدون اطلاع قبلی لغو شد و مدتی بعد دکتر هریس متوجه شد درمانگرش فوت کرده است. او این تجربه را پر از سردرگمی، رنج عاطفی و احساس گناه توصیف می‌کند. - وصیت‌نامه‌ی حرفه‌ای چیست؟
زمانی که دکتر هریس خود مطب خصوصی‌اش را افتتاح کرد، تصمیم گرفت چنین تجربه‌ای را به بیماران خود تحمیل نکند. به همین دلیل، او یک وصیت‌نامه‌ی حرفه‌ای تنظیم کرد. این سند شامل موارد زیر است:
- دستورالعمل‌هایی برای اطلاع‌رسانی به مراجعان در صورت بیماری، مرگ یا عدم‌دسترس بودن درمانگر؛
- تدابیری برای حفظ محرمانگی پرونده‌ها؛
- ارائه‌ی رمزها و دسترسی به سوابق درمانی؛
- معرفی افراد جایگزین برای ارجاع بیماران؛
- و انتخاب شخصی به‌عنوان «نماینده‌ی اجرایی مطب» (practice executor) برای اجرای این موارد.
- جایگاه اخلاقی و قانونی:
اگرچه بسیاری از ایالت‌های آمریکا تهیه‌ی چنین وصیتی را اجباری نکرده‌اند، اما کد اخلاق APA تأکید می‌کند روانشناسان باید «تلاش معقولی برای برنامه‌ریزی جهت تداوم خدمات در صورت بیماری، مرگ، عدم‌دسترس بودن، جابه‌جایی یا بازنشستگی» داشته باشند. وصیت‌نامه‌ی حرفه‌ای یکی از ابزارهای تحقق این وظیفه‌ی اخلاقی است. - نتایج یک نظرسنجی:
طبق یک پژوهش (Miller, 2025):
- ۶۸٪ از درمانگران اعلام کردند که وصیت‌نامه‌ی حرفه‌ای ندارند.
- دلایل اصلی: تعلل، اضطراب، و نبود راهنمایی مشخص.
- ۴۰٪ از درمانگران هنگام فکر کردن به این موضوع احساس «وحشت» داشتند.
- ۴۶٪ نگران بودند که با سپردن این مسئولیت به دیگری، او را تحت فشار قرار دهند، و
- ۲۷٪ احساس نزدیکی کافی با هیچ همکار معتمدی برای این کار نداشتند.
پاسخ‌ها