ندانستن آنچه انتظار می‌رود می‌تواند درد را شدیدتر کند  

وقتی به‌طور تصادفی چیزی آشنا را لمس می‌کنیم، مانند یک ماهیتابه گرم، مغزمان از قبل می‌داند که چه احساسی را باید انتظار داشته باشد و میزان درد چقدر خواهد بود. اما اگر چشم‌بند زده باشید و ندانید که در حال لمس یک ماهیتابه گرم هستید، درد را شدیدتر احساس خواهید کرد، حتی اگر ماهیتابه آن‌قدر گرم نباشد که آسیبی برساند.

یک مطالعه جدید از دانشکده پزشکی بالینی در دانشگاه آرهوس نشان می‌دهد که ندانستن آنچه انتظار می‌رود، نحوه تفسیر درد توسط مغز را تغییر داده و باعث می‌شود درد شدیدتر احساس شود، حتی زمانی که هیچ خطری واقعی وجود ندارد.

آزمایشی با نتایج شگفت‌آور  

در این مطالعه، پژوهشگران آزمایشی طراحی کردند که در آن شرکت‌کنندگان پیش‌بینی می‌کردند که آیا قرار است یک حس گرم یا سرد را روی ساعد خود احساس کنند.  اما گاهی اوقات، به‌طور هم‌زمان در معرض هر دو محرک گرم و سرد قرار می‌گرفتند، که باعث ایجاد حسی از درد سوزاننده می‌شد – پدیده‌ای عجیب که به نام “توهم گریل حرارتی” شناخته می‌شود.

فرانچسکا فاردو، دانشیار دانشگاه آرهوس، توضیح می‌دهد:

“تحقیقات قبلی نشان داده است که انتظارات ما، نحوه تجربه درد را شکل می‌دهند. در این مطالعه، ما می‌خواستیم بررسی کنیم که آیا عدم اطمینان در این انتظارات – زمانی که مغز پیش‌بینی واضحی ندارد – می‌تواند باعث افزایش درد شود. با استفاده از مورد عجیب توهم گریل حرارتی، توانستیم نشان دهیم که حتی زمانی که هیچ چیز آسیب‌زایی رخ نمی‌دهد، ندانستن آنچه انتظار می‌رود، باعث می‌شود افراد درد شدیدی را تجربه کنند.”

 چگونه این یافته‌ها می‌توانند روش‌های مدیریت درد را تغییر دهند؟  

در این پژوهش، محققان از تصویربرداری پیشرفته مغزی و مدل‌سازی رایانه‌ای روی ۳۰۰ شرکت‌کننده استفاده کردند.  این روش‌ها به آن‌ها اجازه داد تا ببینند که واکنش‌های ناشی از عدم اطمینان، چگونه به بخش‌های خاصی از مغز مرتبط می‌شوند.

فاردو توضیح می‌دهد:

نتایج ما نشان می‌دهد که نه‌تنها انتظار، بلکه عدم اطمینان نیز نقش مهمی در درک درد دارد. تحقیقات قبلی در مورد اثرات دارونما (placebo) و نوسبو (nocebo) نشان داده‌اند که انتظار تسکین می‌تواند درد را کاهش دهد، درحالی‌که انتظار آسیب، درد را تشدید می‌کند. یافته‌های ما یک لایه جدید به این درک اضافه می‌کند: زمانی که مغز درباره‌ی آنچه انتظار می‌رود مطمئن نیست و با سیگنال‌های مبهم روبه‌رو می‌شود، ترجیح می‌دهد جانب احتیاط را بگیرد و درد را بیش از حد واقعی آن تشدید کند.”*  این یافته‌ها می‌توانند بر شیوه درمان درد و مدیریت بیماران مضطرب تأثیر بگذارند.

فاردو می‌گوید:

در کوتاه‌مدت، این یافته‌ها می‌توانند به دانشمندان حوزه درد کمک کنند تا بهتر بفهمند این فرایندها چگونه کار می‌کنند. همچنین، ممکن است به راهنمایی متخصصان بهداشت برای تنظیم استراتژی‌های مدیریت درد کمک کند، به‌طوری که اطلاعات واضح‌تری در اختیار بیماران قرار دهند یا انتظارات آن‌ها را دقیق‌تر تنظیم کنند تا میزان عدم اطمینان کاهش یابد.