۳ اشتباه رایج در مورد خودشفقتی  

چرا بسیاری از ما در نشان دادن مهربانی به خود مشکل داریم، در حالی که به راحتی آن را به دیگران نشان می‌دهیم؟ پاسخ معمولاً به تربیت، فرهنگ و باورهای ما برمی‌گردد. بسیاری از ما از سنین پایین آموخته‌ایم که نیازهای دیگران را اولویت قرار دهیم و نیازهای خود را نادیده بگیریم. به طور ضمنی یا صریح به ما گفته شده که مهربانی با دیگران برای عشق و تعلق ضروری است، در حالی که مهربانی با خود به عنوان خودخواهی تلقی می‌شود.

ریشه‌های مشکلات ما در مورد خودشفقتی  

بسیاری از ما، به ویژه زنان، از سنین پایین آموخته‌ایم که چگونه از دیگران مراقبت کنیم. به ما گفته می‌شود که باید با دوستان، همکلاسی‌ها و اعضای خانواده مهربان باشیم. والدین و همسالان این آموزش‌ها را تقویت می‌کنند که درک ما از عشق و پذیرش را شکل می‌دهد. اما وقتی صحبت از خودشفقتی می‌شود، پیام‌ها معمولاً کم‌وضوح و گاهی حتی مضر هستند.

برخی از ما در محیط‌هایی بزرگ شده‌ایم که نشان دادن عشق به خود معادل خودخواهی تلقی می‌شد. ممکن است به ما گفته شده باشد که باید همیشه دیگران را نسبت به خودمان در اولویت قرار دهیم. برخی دیگر از ما ممکن است صدای انتقادی درونی را که از تجربیات شرم یا سوءاستفاده عاطفی آمده، در درون خود داشته باشیم که به ما می‌گوید که ما کافی نیستیم مگر اینکه خود را فراتر از حد توانمان پیش ببریم. این صدای انتقادی معتقد است که سخت‌گیری به خود تنها راه جلوگیری از قضاوت دیگران است.

واقعیت این است که خودشفقتی نه تنها ممکن است بلکه برای سلامت روان و رفاه ضروری است. اما برای پذیرش آن باید ابتدا بر تصورات غلط و اشتباهاتی که ما را باز می‌دارد، غلبه کنیم.

افسانه اول: خودشفقتی خودخواهی است  

یکی از اشتباهات رایج این است که خودشفقتی همان خودشیفتگی است. این تصور به این معنی است که اگر با خود مهربان باشیم، فقط در حال لذت بردن از خودمان و اجتناب از مسئولیت هستیم. در حقیقت، خودشفقتی درباره تعادل است. این به معنای این نیست که رفتارهای ناسالم را در پیش بگیریم یا از چالش‌ها فرار کنیم، بلکه این است که در زمان‌هایی که به آن نیاز داریم، با خود مهربان باشیم.

افسانه دوم: خودشفقتی باعث می‌شود که من تنبل شوم  

یکی دیگر از تصورات اشتباه در مورد خودشفقتی این است که باعث تنبلی یا بی‌میلی به تلاش می‌شود. برخی افراد باور دارند که اگر به خود مهربانی نشان دهند، دیگر تمایلی به موفقیت نخواهند داشت. در حقیقت، خودشفقتی دقیقاً برعکس تنبلی است. وقتی با خود مهربانی می‌کنیم، فضایی برای رشد و بهبود ایجاد می‌کنیم.

افسانه سوم: انتقاد از خود مرا بهتر می‌کند  

سومین افسانه این است که با سخت‌گیری و انتقاد از خود می‌توانیم موفق‌تر شویم. بسیاری از ما باور داریم که اگر خود را به شدت انتقاد کنیم، انگیزه‌ای برای بهتر عمل کردن پیدا می‌کنیم. اما تحقیقات نشان می‌دهند که این باور اشتباه است. انتقاد از خود می‌تواند پیشرفت ما را کند کند.

قدرت خودشفقتی  

خودشفقتی فقط درباره فرار از کار سخت یا رها کردن مسئولیت‌ها نیست. بلکه درباره رفتار با خود به روشی است که همان‌طور که به دوست خود در نیازهایش کمک می‌کنید، به خودتان نیز کمک کنید. وقتی خود را با مهربانی می‌بینیم، به منبع درونی قدرتمندی دست پیدا می‌کنیم که به ما کمک می‌کند تا با چالش‌های زندگی راحت‌تر روبه‌رو شویم.