25 راهی که هوش مصنوعی تفکر و احساسات ما را در سال 2025 تغییر می‌دهد
سال دیگری از رشد انفجاری هوش مصنوعی به پایان رسیده است. با عبور از دوران «زمستان هوش مصنوعی»، اکنون کارشناسان پیش‌بینی یک تابستان همیشگی از پیشرفت را می‌کنند. با این حال، اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد: آیا هوش مصنوعی عمومی (AGI) نزدیک است یا هنوز سال‌ها با آن فاصله داریم؟ آیا عصر جدید عاملیت فرارسیده یا توانایی‌های فناوری ما بیش‌ازحد ارزیابی شده است؟
بااینکه این پیش‌بینی‌ها جالب و آموزنده هستند، هرگز کاملاً دقیق نخواهند بود. غرور انسانی ما پیش‌بینی‌هایمان را مخدوش می‌کند؛ درحالی‌که شاید بهتر باشد این کار را به خود هوش مصنوعی بسپاریم که محدودیت‌هایش را بهتر می‌شناسد.
اما یک حوزه وجود دارد که در آن انسان‌ها هنوز برتری دارند: درک روان انسان. بنابراین، به‌جای پیش‌بینی‌های فناورانه، اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی، بیایید بررسی کنیم هوش مصنوعی در سال آینده چگونه بر روانشناسی ما تأثیر خواهد گذاشت. چگونه ذهن و قلب ما تغییر خواهد کرد؟
- با پیشرفت هوش مصنوعی و احتمالاً نمایش نشانه‌هایی از خودآگاهی، ممکن است فروتن‌تر شویم. جایگاه ما به‌عنوان مرکز دانش و الگوهای جهان زیر سؤال خواهد رفت.
- این تغییر ممکن است به افزایش همدلی ما نسبت به سایر موجودات زنده و طبیعت منجر شود.
- با این حال، ممکن است حسادت نیز برانگیخته شود. توانایی‌های چشمگیر هوش مصنوعی هم مورد تحسین قرار خواهند گرفت و هم مورد نفرت.
- ممکن است هوش مصنوعی رقیب جدیدی شود که وقت شریک زندگی یا دوستانمان را می‌گیرد و حسادت ما را برمی‌انگیزد.
- درصورتی‌که هوش مصنوعی شکست بخورد، احتمالاً از ناکامی آن لذت خواهیم برد (شادی ناشی از بدبختی دیگران).
- احساس ناامنی: توانایی‌های برتر هوش مصنوعی می‌تواند سندروم خود ویرانگری و احساس ناکافی‌بودن را در ما تشدید کند.
- هوش مصنوعی ممکن است ترس‌های انسانی مانند ترس از نقص (atelophobia)، شکست (atychiphobia)، یا فراموش‌شدن و جایگزین‌شدن (athazagoraphobia) را افزایش دهد..
- خطر انقراض انسانی ناشی از هوش مصنوعی، اگرچه بحث‌برانگیز است، اما واقعی است. جفری هینتون، یکی از بنیان‌گذاران هوش مصنوعی، احتمال آن را طی سه دهه آینده 10-20% برآورد کرده است..
- روابط انسانی کمتر تحت تأثیر فوبیاهای جسمی قرار خواهند گرفت، زیرا رابطه با هوش مصنوعی ماهیت فیزیکی ندارد.
- بااین‌حال، ممکن است ترس از اعتماد به دیگران (pistanthrophobia) یا حتی بیگانه‌هراسی (xenophobia) را تجربه کنیم..
- افزایش صمیمیت مصنوعی در روابط ما با هوش مصنوعی ممکن است تنهایی را کاهش دهد اما توانایی ما برای ایجاد صمیمیت واقعی را تضعیف کند.
- هوش مصنوعی ممکن است ما را در روابط انحصاری گرفتار کند، جایی که تعامل با سایر مدل‌های هوش مصنوعی دشوار و غیرطبیعی به نظر برسد.
- این موضوع حتی ممکن است منجر به فوبیای عشق (philophobia) شود.
- دیجیتالی‌سازی کامل زندگی ما ممکن است انگیزه‌های اجتماعی را کاهش دهد و منجر به انزوای بیشتر شود.
- واگذاری وظایف به هوش مصنوعی ممکن است باعث زوال مهارت‌های شناختی ما شود.
- برعکس، هوش مصنوعی می‌تواند مهارت‌های شناختی ما را بهبود بخشد و به توسعه ذهن ترکیبی منجر شود.
- ممکن است اخلاقیات خود را به هوش مصنوعی بسپاریم که می‌تواند قدرت تخیل اخلاقی ما را کاهش دهد.
- هوش مصنوعی ممکن است تنوع احساسی ما را محدود کرده و به کاهش طیف احساسات انسانی منجر شود.
- برعکس، تعامل با هوش مصنوعی می‌تواند باعث ایجاد احساسات جدید و پیچیده شود.
- در محیط کار، ممکن است مدیران هوش مصنوعی را ترجیح دهیم که رفتاری منصفانه و بی‌طرفانه دارند.
- اما این موضوع می‌تواند رضایت شغلی را کاهش دهد و حس مالکیت بر کار را تضعیف کند.
- این روند ممکن است به افزایش مالیخولیا و حس ناامیدی منجر شود.
- درنهایت، این احساسات می‌توانند به ظهور جنبش‌های ضد هوش مصنوعی منجر شوند.
- یا برعکس، ممکن است جنبش‌هایی برای حقوق هوش مصنوعی شکل بگیرند.
- آینده مشترک ما با هوش مصنوعی پیچیده و غیرقابل پیش بینی است. اما یک چیز قطعی است: جدایی از قناوری ممکن نیست.
پاسخ‌ها