۵ راه برای تقسیم بار نامرئی در رابطه
در روابط عاطفی، زندگی مشترک اغلب با انجام وظایف کوچک و نامرئی پیش می‌رود—وظایفی که باعث می‌شوند زندگی روزمره به خوبی جریان داشته باشد. یادآوری زمان قرارهای پزشکی، بررسی نیازهای خانه و توجه به مناسبت‌های خانوادگی، همگی تلاش‌هایی هستند که در پشت صحنه اتفاق می‌افتند. اما اگر یکی از زوجین بار بیشتری از این وظایف را بر عهده بگیرد، ممکن است منجر به ایجاد تنش، نارضایتی و احساس نابرابری شود.
تقسیم این بار نامرئی فقط به معنای تقسیم وظایف به‌طور مساوی نیست، بلکه شامل درک متقابل، ایجاد عدالت و همکاری در رابطه است. در ادامه، پنج راهکار برای تقسیم بهتر این بار در روابط آورده شده است:
۱. بار نامرئی را آشکار کنید
بار نامرئی اغلب به دلیل پیش‌بینی شدن، نادیده گرفته می‌شود. این وظایف شامل کارهای فیزیکی مانند مرتب کردن تخت، و همچنین بار ذهنی و عاطفی مانند تنظیم برنامه‌ها، برنامه‌ریزی غذاها و اطمینان از عملکرد روان خانه است.
تحقیقات منتشرشده در *ژورنال روانشناسی کسب‌وکار* (۲۰۲۳) نشان داده است که زنان معمولاً بخش زیادی از این بار را به دوش می‌کشند که تا حد زیادی به نقش‌های جنسیتی تثبیت‌شده مرتبط است. اما این نابرابری مختص روابط دگرجنس‌گرا نیست—بلکه در هر رابطه‌ای که یکی از طرفین مسئولیت نادیدنی مدیریت خانه را به عهده دارد، ممکن است رخ دهد. برای حل این مشکل، یک فهرست وظایف خانوادگی ایجاد کنید. تمام کارهایی را که برای اداره خانه انجام می‌دهید (از خرید گرفته تا مدیریت امور مالی) روی کاغذ بیاورید. مشاهده این مسئولیت‌ها به‌طور عینی، می‌تواند قدردانی متقابل را افزایش دهد و نقطه‌ی شروعی برای تقسیم منصفانه‌تر کارها باشد.
۲. نقش‌های پیش‌فرض را به چالش بکشید
گاهی اوقات، روابط بر اساس “تنظیمات پیش‌فرض” خاصی عمل می‌کنند که اغلب از خانواده یا فرهنگ نشأت گرفته‌اند. این نقش‌های نانوشته، بدون بحث زیاد، تعیین می‌کنند که چه کسی چه کاری انجام دهد. مشکل زمانی ایجاد می‌شود که این نقش‌های به ارث رسیده، غیرمنصفانه یا قدیمی به نظر برسند. تحقیقات سال ۲۰۲۰ نشان داده‌اند که تعارض نقش‌های جنسیتی—زمانی که افراد احساس می‌کنند انتظارات اجتماعی مربوط به جنسیتشان محدودکننده یا استرس‌زا است—با کاهش رضایت زناشویی ارتباط دارد.
برای حل این مسئله، صادقانه با یکدیگر صحبت کنید:
– چرا این‌گونه وظایف را تقسیم کرده‌ایم؟
– آیا این تقسیم‌بندی بر اساس نقاط قوت ماست یا صرفاً بر اساس انتظارات گذشته؟
– چگونه می‌توانیم وظایف را عادلانه‌تر تقسیم کنیم؟
بازنگری این نقش‌ها فرصتی برای ایجاد همکاری و حمایت متقابل فراهم می‌کند.
۳. کار عاطفی را به رسمیت بشناسید
بار نامرئی فقط به وظایف فیزیکی محدود نمی‌شود—بلکه شامل تلاش‌های عاطفی برای مدیریت روابط و اطمینان از احساس ارزشمندی افراد نیز هست. یادآوری تاریخ تولد دوستان، برنامه‌ریزی برای دورهمی‌های خانوادگی یا حمایت از شریک زندگی در روزهای سخت، همگی نمونه‌هایی از این نوع کار هستند. اگر همیشه یکی از طرفین نقش “مدیر روابط” را بازی کند، ممکن است احساس خستگی و نادیده گرفته شدن کند، درحالی‌که طرف دیگر ممکن است احساس کند که به ناحق مورد انتقاد قرار گرفته است. برای رفع این مشکل، جلسات منظم برای گفت‌وگو درباره احساسات و مسئولیت‌های عاطفی برگزار کنید. قدردانی‌های کوچک مانند “ممنون که مهمانی خانوادگی را ترتیب دادی” یا “قدردانم که وقت دکتر را برای من گرفتی” تأثیر زیادی در حفظ تعادل عاطفی و تقویت رابطه دارند.
۴. عدالت را به‌عنوان یک تیم بازتعریف کنید
عدالت در رابطه همیشه به معنای تقسیم ۵۰-۵۰ کارها نیست. درعوض، باید سیستمی پویا ایجاد کرد که شرایط منحصربه‌فرد هر فرد را در نظر بگیرد.
عوامل مختلفی مانند شغل، مرحله‌ی زندگی و ترجیحات شخصی بر تعریف “عادلانه” تأثیر می‌گذارند. به‌عنوان‌مثال، ممکن است یک نفر که ساعات طولانی‌تری کار می‌کند، وظایف کمتری در خانه داشته باشد اما مسئولیت مالی بیشتری بر عهده بگیرد. آنچه در یک زمان “عادلانه” به نظر می‌رسد، ممکن است با تغییر شرایط زندگی (مانند بچه‌دار شدن، تغییر شغل یا مراقبت از والدین سالخورده) نیاز به تعدیل داشته باشد. بازبینی مداوم این تقسیم‌بندی و استفاده از ابزارهایی مانند تقویم‌های مشترک یا اپلیکیشن‌های مدیریت کارهای خانه می‌تواند به حفظ تعادل کمک کند.
۵. روی راه‌حل تمرکز کنید، نه سرزنش
هنگامی‌که بار نامرئی منجر به اختلاف می‌شود، ممکن است وسوسه شویم که مقصر پیدا کنیم:
❌ “تو هیچ‌وقت در کارهای خانه کمک نمی‌کنی.”
❌ “همیشه منم که باید به همه چیز فکر کنم.”
اما تحقیقات جان گاتمن نشان می‌دهد که سرزنش و دفاعی بودن، دو عامل مخرب در روابط هستند و می‌توانند باعث تضعیف اعتماد و صمیمیت شوند. به‌جای سرزنش، مشکلات را به‌عنوان چالش‌های مشترک مطرح کنید:
✅ به‌جای “تو هیچ‌وقت کمک نمی‌کنی”، بگویید: “ما از برنامه‌های بچه‌ها خسته شده‌ایم. چطور می‌توانیم باهم این مشکل را حل کنیم؟”
جملات “ما” (به‌جای “تو”)، لحن مکالمه را از حالت اتهامی به همکاری تغییر می‌دهند، و باعث می‌شوند که هر دو نفر احساس کنند در یک تیم هستند.
پاسخ‌ها